Sunday, July 29, 2007

วันหยุด กับ 14 ชั่วโมงนรก


วันอาทิตย์หยุดยาวคราวนี้ ไม่ได้อยู่เวรที่ รพ. แต่ต้องไปอยู่ร้านขายยาตั้งแต่ 7.30 - 21.30

14 ชั่วโมง !!

ให้เจ้าของร้านไปเที่ยว

ที่จริงก็ไม่ค่อยอยากรับงาน แต่ก็เกรงใจ .......และปลายปีเราก็จะลาไปเที่ยวแบบไม่เกรงใจบ้าง

เตรียมเช่าหนังสือไปอ่านแก้เซ็ง

ทั้งการ์ตูน และนิตยสาร

แต่อ่านครึ่งวันก็หมดแล้ว

ดีที่ช่วงบ่ายมีน้องอีกคนมาช่วย เลยได้เพื่อนคุยบ้าง หลังจากต้องฟังเสียงรถ 10 ล้อ แล่นกึงๆ อยู่ทั้งวัน

แถมยังไอเสียรถอีก ..........หน้ามันไปทั้งวันเรยเนี่ย


ฝนตกมานิดนึงแต่ไม่ทำให้คลายร้อน
ตกเย็นเลยโทรสั่งพิซซ่ามากินกันแก้เซ็ง

อ้วน.......อีกแร้วครับท่าน

Monday, July 23, 2007

ยัยตัวร้าย กับเหตุวุ่นวายในวันเสาร์


จั่วหัวซะอย่างกะหนังเกาหลี แต่ป่าวหรอก แค่อยากบ่นว่าวันเสาร์ที่ผ่านมา ไม่น่าเชื่อว่าคิวจะแน่นเอี้ยด ราวกับดาราคิวทอง เริ่มจาก
5.30 ตื่นนอน ทำธุระส่วนตัว

7.00 ขับรถไปทำงาน
7.30 ช้อบปิ้งก่อนเข้างาน ที่ตลาดนัดซอย 2

8.00 - 10.30 ขายยาร้านพระจันทร์

10.30 ไปคืนหนังสือเช่า ร้าน update


10.45 ขับรถไปถ่ายรูปกับดุษฎีบัณฑิต และมหาบัณฑิต ที่ ม. ศิลปากร ทีแรกคิดว่าต้องใช้เวลาหาแต่ละคนเป็นชั่วโมงซะแล้ว แต่โชคดีที่ไปรวมกันอยู่ในหอประชุม เลยใช้เวลาแค่ 15 นาทีก็ถ่ายรูปเสร็จ


11.30 เอาขนมไปฝาก advisor ที่คณะเภสัช oh พระเจ้า ในมหาลัยจัดระบบจราจล เอ๊ย จราจรใหม่ วนอยู่นานมากจนต้องโทรเรียกให้ อ. ออกมาเอาขนม และก็โชคดีที่แกขี่จักรยานมา เลยถือโอกาสบีบบังคับให้ไปส่งที่รถด้วยโดยไม่สนใจคำชมหลังจากหย่อนก้นบนเบาะว่า "หนักอึ้งเลย 70 โลแล้วเนี่ย"

~ ฮู้ยยยย ได้ซ้อนท้ายจักรยานหนุ่มๆ ~

12.00 ฝ่าดงรถติดแถว รพ. สนามจันทร์ ไปรับหนุ่ม (อีกคน) ที่เบ็นซ์เพชรัตน์ ไปกินข้าวที่ ตำลึงแก้ว

~ enjoy eating กะหนุ่มๆ อีกแระ ฮิ้ววววว ~

14.00 รีบบึ่งรถกลับมาจอดที่บ้านก่อนจะขึ้นรถตู้ไป central ปิ่นเกล้า

15.10 รับกรมธรรม์ที่แก้ไขแล้วที่พี่ยี้

15.25 ดูหนัง Harry Potter กะ อ๋อย ปุ๊

18.00 ไปจองคิวกินข้าวกันที่ Fuji

19.00 ได้กินซะที................โอ๊ย หิว

20.00 รออ๋อยลองเสื้อ (จนเกือบได้เอง)

21.00 กลับถึงบ้านซะที

21.00 - 21.30 ฟังแม่เทศน์ เรื่อง การจัดระเบียบตัวเอง T-T

Sunday, July 15, 2007

tag ที่สุดของเหตุการณ์

1. ปลื้มที่สุด
ปลื้มเวลามีคนชม ...........บ้ายอ หรือเวลาคนที่ชอบให้ของหรืออาหาร (ถ้าเป็นหมาจะกระดิกหางรับแร้วเนี่ย)
2. ประทับใจที่สุด
ประทับใจตอนไปเที่ยวครั้งแรกหลังเรียนจบ กับเพื่อนๆ ตอนนั้นเฮกันไปเกือบทั่วภาคอีสาน มีข้ามไปลาวตอนสงกรานต์พอดี ตั้งกะนั้นก็เป็นสมาชิกถาวรกับแก้งค์เที่ยว
3. เหงาที่สุด
ตอนนั้นพ่อกะแม่ไปเยี่ยมน้าที่ป่วยที่ลำปาง ไปหลายวันมาก ทิ้งให้อยู่บ้านคนเดียว จนเกือบอดตาย (ว่าเข้านั้น) เวลากลับบ้านมามืดๆ ไม่มีคนอยู่เรย........วังเวงอ่า
4. เริ่ดที่สุด
นี่เลย ไปดูคอนเสิร์ตเรน ใครๆ ก็อิจฉา มีแต่คนถาม “ไปดูเรน?” “บัตร 1,500?” ฮู้ย.........ย กลับมาเม้าท์กระจาย
5. เซ็งที่สุด
เมื่อเกิดเหตุการณ์เหล่านี้พร้อมกันอ่ะ “หน้าร้อน แอร์เสีย มีประจำเดือนวันแรก คนไข้เยอะ เจ้าหน้าที่ห้องยาลาหยุด เที่ยงกว่ายังไม่ได้กินข้าว” รันทดสุดๆ
6. โรแมนติกที่สุด

นอนดูดาวเต็มท้องฟ้า ท่ามกลางความมืด และอากาศเย็นที่ภูเรือ (ยังขาดหนุ่มนอนข้างอ่ะ ตอนนั้น...ตอนนี้ก็ด้วย T-T)

Tuesday, July 10, 2007

มืดตึ๊ดตื๋อ ทำไมมันมืดตึ๊ดตื๋อ


วันนี้ไปถึง รพ. ก็ปรากฎว่าไฟดับไปซะแร้ว


ทั้ง รพ. ร่วมใจกันใส่เสื้อ HA สีชมพูเป็นวันแรก แทนเสื้อเหลืองที่ทุกทีจะใส่กันวันจันทร์-อังคาร-ศุกร์


รอ ร้อ รอ ว่าเมื่อไหร่ไฟจะมาซักที เพราะทุกทีไฟหลวงดับ ไฟปั่นก็จะทำงานภายใน 5 นาที


แต่งวดนี้ ไฟหลวงไม่ได้ดับ แต่สายไฟชำรุด ทำท่าจะรับกระแสไฟไม่ไหว แถมเครื่องปั่นไฟยังใช้งานไม่ได้ซะอีก เล่นเอาเหม็นไหม้กันทั้งห้องเครื่อง


เลยต้องกลับมาให้วิธีดั้งเดิมกันเมื่อใช้คอมพิวเตอร์ไม่ได้ คือ ใบสั่งยา


ที่นอกจากจะต้องแกะลายมือหมอแล้ว ยังต้องแกะลายมือเจ้าหน้าที่ห้องบัตร ว่าคนไข้ชื่ออะไรเนี่ย


ทุกอย่างทำในที่มืด.........เพราะห้องเรามีแต่ตู้ยา บังช่องแสงไปซะหมด............เฮ้อ


จนมีคนทนไม่ไหว เอาสปอร์ตไลต์มาเปิดให้


ไฟแรงมั่ก....ร้อนจนผิวแทบไหม้ แต่ผมหงิกไปแร้ว


ต้องถามว่า ใครไปเอาไฟไดปลาหมึกมาฟะเนี่ย.............พี่หัวหน้าก็ว่าจะเอาปลาหมึกมาลองย่างดู


หาปลาหมึกไม่ได้ เลยคิดว่าลูกน้องเป็นหมูแดดเดียวซะอีก...............ดู๊


มืดก็มืด ร้อนก็ร้อน หน้าก็ไหม้ แถมคนไข้ยังทยอยกันมาทั้งมืดๆ ยังงั้น..............โห


ฝ่ายอื่นที่ไม่มีไฟก็ไม่ต้องทำงานยังมาเดินกันให้ว่อน ..........ชมพูกันอยู่ในความมืด


โอ๊ย ..........งานนี้โทษ HA เต็มๆ ฐานทำให้เกิดอาเพศนะเนี่ย


กว่าไฟจะมาก็โน่น 15.40 น. จะกลับบ้านพอดี

Sunday, July 08, 2007

เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา สมาชิกย่อยแก้งค์ปากหมาของพวกเรา พากันไปกระชากวัยกันที่ดรีมเวิลด์

แค่ 4 คน อายุรวมกับปาเข้าไปเกือบ 200 แระ เพราะฉะนั้นอันดับแรกที่ดูในแผนที่ คือ ห้องพยาบาล

ม่ายช่าย ด้วยความเก๋า พวกเราเลยเลือกไปโซนเครื่องเล่นกันก่อนต่างหาก เพราะเห็นว่ารถบัสนักเรียนเริ่มทะยอยกันมา

แทนที่จะถ่ายรูปกันอย่างเมามันในเลิฟการ์เด้นและรายทาง ตามสโลแกน "บ้ากล้อง" (แต่ก็มีแอบชักภาพโดยไม่มีคนนะเนี่ย)

เพราะฉะนั้นเลยไม่ต้องรอนานกับการต่อแถวขึ้นเครื่องเล่น
ปูนนี้ยังเล่นไวกิ้งกันไหวนะเนี่ย
จากนั้นก็ไปเปียกกันกับซูเปอร์ สแปลชโอ้โห มีกำแพงน้ำแบบเรื่องโปเซดอนเจ๋งสุดๆ
แต่กว่าจะรู้ว่าเขามีเสื้อคลุมกันน้ำขาย ก็เปียกกันที่แกรนแคนยอนอีกรอบแร้ว



รูปนี้ยืนเรียงตาม BMI (Body Mass Index) เลยเชียวแหล่ะ

หลังเที่ยงกะว่าต้องมีอ้วกกันกับรถเมล์เวหา ก็ไม่ยักกะอ้วก...อึดจริงๆ
ยังมีหน้าไปเล่นเฮอริเคนกันอีกนะเนี่ย


แต่อ๋อยไปจอดที่สไปเดอร์นั่นเอง


ที่สนุกที่สุดเห็นจะเป็นเล่นเลื่อนในเมืองหิมะ
สุดท้ายดันไปติดฝนกันตอน 5 โมงเย็นในบ้านยักษ์
อดถ่ายรูป (อีกประมาณ 200 รูป) ทางด้านทะเลสาบ เมืองเทพนิยาย และ7 สิ่งมหัสจรรย์ของโลกเลย (ว่าแต่ทำไมมีภูเขาทองด้วยหว่า?)