ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่วันเสาร์กลายเป็นวันหยุดวันเดียวที่เหลืออยู่ใน 1 สัปดาห์
เพราะว่าวันอาทิตย์หลังจากอยู่เวรเสร็จก็ไปทำร้านยาต่อ...กว่าจะได้กลับบ้านก็มืดค่ำ
ถึงแม้ว่าวันเสาร์จะต้องตื่นเช้ากว่าวันอื่นๆ ไปขายยาซะก่อน แล้วหลังจากนั้น....เวลาก็เป็นของเรา
ไม่ต้องให้บริการคนอื่นซะที....ตูไม่ใช่เซเว่นนะเฟ้ย
มาว่ากันต่อ ทุกทีจะวางแผนไว้ว่าวันเสาร์นี้จะทำอะไรดี
10 พ.ย. เสาร์นี้ก็เหมือนกัน
หลังจากที่อ๋อยโทรมาคุยด้วยเมื่อวันก่อนว่าจะไปจตุจักรกะเพื่อน ก็แอบอิจฉาเล็กๆ ว่าแหม ได้ไปช้อปปิ้งอีกแระ
แล้วก็มีเหยื่อโทรมาอีกราย คราวนี้เป็น อ. ของเราเอง เลยได้โอกาสชวน พร้อมกับข่มขู่ให้พาไปเลี้ยงส้มตำซะดีๆ
อ๋อยโทรมาอีกครั้งเลยมีโม้ "ไม่มีแก ชั้นก็มีหนุ่มไปกินข้าวด้วยเฟร้ย" 555
จากนั้นโครงการต่อมาก็คือไปช้อปปิ้งบ้างที่โลตัส ซื้อของใช้เข้าบ้านแล้วก็ว่าจะถอยรองเท้าผ้าใบกิ๊บเก๋ซักคู่ ซื้อของเตรียมไปทริปกระบี่กับเวียตนามอีกนิดหน่อย
...............PERFECT..........................
เช้าวันเสาร์เริ่มต้นด้วยดี ไปถึงก็ไปเดินช้อปที่ตลาดนัดซอย 2 ซะก่อนเรย
ได้กระเป๋าสะพายใบเก๋อย่างที่หามานาน กับเสื้อกันหนาวโดนใจ ราคาไม่แพง
แต่เอ๊ะ....ขายยาไป มีเขม่นตาซ้าย
สักพักยัยอ๋อยโทรมาบอกกินข้าวกับ อ.กี่โมงอ่ะ (ตะแรกตกใจคิดว่ามันจะไปเป็นก้างขวางคอด้วย) แล้วก็บอกเสียงอ่อยว่าไปจตุจักรเป็นเพื่อนทีเด่ะ เพื่อนไม่ไปด้วยแล้ว
ตอบตกลงอย่างไม่ลังเล (ยังงงอยู่เหมือนกันว่าวิญญาณนักช้อปที่ไหนเข้าสิง)
แต่ต้องไปกินส้มตำก่อน เพราะนัดไว้แล้ว
ที่สำคัญคือจะไปดูเสื้อกันหนาวที่เล็งไว้ แต่ อ. ดันซื้อได้ก่อน (อิจฉาอีกแระ)
พอไปถึงก็ไปกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่เรื่องเสื้อกันหนาว ได้ลองใส่ด้วย ถึงจะเป็นสีน้ำเงินไม่ใช่สีแดงอย่างที่เล็งไว้
เสื้อเกือบพอดี จน อ. บอกว่า เอาไว้ผลัดกันใส่.....แต่ต้องหารค่าเสื้อนะ (ไม่มีวัน)
..........กลับมาบ้านถึงนึกได้ว่า นี่ตูอ้วนจนใส่เสื้อไซต์เดียวกะ อ. แล้วเหรอเนี่ย T-T
จากนั้นก็อวดเสื้อกันหนาวที่ซื้อมามั่ง.......อ. ก็เอาไปลองใส่ (แหม ดีนะที่ใส่เสื้อเค้าไม่ได้อ่ะ)
พากันไปกินส้มตำจนลืมอ๋อย
มานึกได้ตอน อ.ถามว่าไปไหนต่อ พอบอกว่าไปจตุจักร แกก็ทำตาวิบวับ อยากไปมั่ง
คุยไปคุยมาแกพอจะรู้ชะตาว่าคงถูกทิ้งไว้แถวที่ขายต้นไม้ ส่วนสาวๆ ไปซื้อเสื้อผ้ากัน
แกก็เลยไม่ไปด้วย
อ๋อยเอาของไปให้ญาติแล้วก็จอดรถไว้ที่สุทธิสาร นั่งรถแท๊กซี่ไปจตุจักรเนี่ยเป็นความคิดที่ดีสุดๆ เพราะหาที่จอดยาก ถ้าจอดได้คงต้องเดินกันเป็นกิโล
งานนี้อ๋อยไม่ได้ตั้งเป้าว่าจะมาซื้อของตัวเอง แต่จะซื้อกางเกง legging ให้น้องสาวที่ภูเก็ต
ไอ้เราก็ไม่รู้ว่ากางเกง legging มันเป็นยังไงกัน คนจะซื้อให้ข้อมูลที่นัวร์ ๆ มาว่าก็กางเกง 4 ส่วนอ่ะ
แต่พอถามคนขายแล้วมันม่ายช่ายเรย
มันคือกางเกงพรรค์นี้ตะหาก
ไม่รู้น้องสาวอ๋อยคิดไงนะเนี่ย เห็นแต่ป้าๆ ที่กระชากวัยเค้าใส่กันอ่ะ
แต่เอาเหอะ เดินกันจนอ๋อยได้กระเป๋า เสื้อ เข็มขัด แล้วถึงได้ legging ของน้องสาว
ไม่น่าเชื่อว่าวันนี้ไปเจอ"ยุทธหัตถี" ที่จตุจักรด้วย
เพราะเห็นอ๋อยกะสาวหุ่นไล่เลี่ยกันเดินเฉี่ยวกันแว้บๆ
พอบอกมันแค่นั้นล่ะ มีหัวเราะกั๊กๆ แถมด้วยค้อนทิ้งท้าย ว่าคิดได้ไงเนี่ย
แหม..ก็นะ
ส่วนเราไม่ได้เสื้อคอเต่าที่จะซื้อไปแลกกะของ อ. (ที่ดันซื้อมาตัวเล็ก ใส่แล้วเป็นเสื้อเอวลอย555) กะว่าได้กำไรชัวร์ เพราะ อ. แกบอกว่าตัวละ 500
ไปได้หนังสือที่ลด 25% แทน
ก่อนกลับแวะกินฟูจิกัน...งวดนี้ไม่อิ่มมากเท่าที่ โออิชิ แต่ปลาหิมะก็อร่อยกว่า
หมดวันหยุดไปอีกวัน........เฮ้อ
