ความซวยยังดำเนินต่อไป

ถึงแม้ว่าอาทิตย์ที่แล้วจะไม่ต้องอยู่เวรแบบนรกลงทันฑ์อย่างที่เขียนไว้ เพราะว่ามีเรื่องน้าที่ลำปางป่วยหนักเข้ามาแทรก ก็เลยต้องแลกเวรอุตลุต (5 เวร) เพื่อจะขับรถ (ด้วยความเร็ว 140 km/hr อีกแล้วครับทั่น) ไปส่งแม่เมื่อวันพฤหัส แล้วก็รีบบึ่งรถกลับมาบ้านวันศุกร์ มาอยู่ร้านยาวันเสาร์และอยู่เวรวันอาทิตย์

ที่บ้านเราว่าหนาวแล้ว ไปลำปางยังหนาวกว่า จนต้องใช้วิธีวิ่งผ่านน้ำที่คิดได้ว่าไม่ควรเอาสบู่ไปเล้ย แถมญาติๆ ก็มากันเต็มบ้าน มีเด็กร้องกระจองอแง กว่ามัน (และเรา) จะนอนได้ แล้วยังต้องรีบตื่นเพื่อขับรถกลับบ้านอีก เดือนธันวาปีนี้นอกจากจะหมดตัวเพราะเที่ยว แล้วยังเหนื่อยสุดๆ อีกต่างหาก อาทิตย์หน้ายังต้องไปรับแม่ที่ลำปาง (ถ้าอาการน้ายังทรงอยู่) วันหยุดพักร้อนก็ใกล้จะหมด เลยต้องใช้วิธีนั่งรถกลางคืนไปรับแม่แทนที่จะขับรถไปเอง ปีใหม่นี้อยากจะฉลองด้วยการนอนมากกว่าง่า........เฮ้อ