Sunday, December 31, 2006

สวัสดีปีใหม่ค่า

ปีใหม่นี้ขอให้ทุกท่านและตัวเราเอง พบแต่สิ่งดีๆ มีความสุขมากๆ และที่สำคัญที่สุด คือมีกำลังใจเข้มแข็งนะจ๊ะ
Enjoy your life with fun, healthy, wealthy and very happy in this year.

Thursday, December 28, 2006

ความซวยยังดำเนินต่อไป part II

อาทิตย์นี้ก็ยังเหนื่อยยากอยู่กับการเดินทาง
เราต้องไปรับแม่ที่ลำปางกลับบ้าน มาให้ทันผ่าตาต้อหินวันศุกร์ 29/12/49 จะขับรถไปก็วันลาจะหมดแล้ว
เลยต้องวุ่นอยู่กับการจองตั๋วรถไฟ รถทัวร์ เครื่องบิน ปรากฎว่ารถไฟได้แต่ขากลับ
เครื่องบินเต็ม แต่มารู้หลังจากโอนเงินไปให้ agency แล้ว (ต้องแฟกซ์ใบโอนเพื่อให้ บ.โอนคืนมาซะอีก)
ส่วนรถทัวร์ ต้องไปวัดดวงเอาเองที่ขนส่งหมอชิต
สรุปก็คือ เดินทางด้วยรถทัวร์คืนวันอังคาร ไปถึงพุธเช้า แล้วก็กลับรถไฟตู้นอนกะแม่ (โครตหนาว) วันพุธเย็น มาถึงพฤหัสเช้า แล้วก็ไปทำงานและอยู่เวรตอนเย็น
โอ้ พระเจ้า ปีใหม่นี้ขอให้ได้แฟน เอ๊ย ขอให้ได้นอนอย่างสงบๆ บ้างเทิ้ด

Sunday, December 24, 2006

ความซวยยังดำเนินต่อไป

ถึงแม้ว่าอาทิตย์ที่แล้วจะไม่ต้องอยู่เวรแบบนรกลงทันฑ์อย่างที่เขียนไว้ เพราะว่ามีเรื่องน้าที่ลำปางป่วยหนักเข้ามาแทรก ก็เลยต้องแลกเวรอุตลุต (5 เวร) เพื่อจะขับรถ (ด้วยความเร็ว 140 km/hr อีกแล้วครับทั่น) ไปส่งแม่เมื่อวันพฤหัส แล้วก็รีบบึ่งรถกลับมาบ้านวันศุกร์ มาอยู่ร้านยาวันเสาร์และอยู่เวรวันอาทิตย์
ที่บ้านเราว่าหนาวแล้ว ไปลำปางยังหนาวกว่า จนต้องใช้วิธีวิ่งผ่านน้ำที่คิดได้ว่าไม่ควรเอาสบู่ไปเล้ย แถมญาติๆ ก็มากันเต็มบ้าน มีเด็กร้องกระจองอแง กว่ามัน (และเรา) จะนอนได้ แล้วยังต้องรีบตื่นเพื่อขับรถกลับบ้านอีก เดือนธันวาปีนี้นอกจากจะหมดตัวเพราะเที่ยว แล้วยังเหนื่อยสุดๆ อีกต่างหาก อาทิตย์หน้ายังต้องไปรับแม่ที่ลำปาง (ถ้าอาการน้ายังทรงอยู่) วันหยุดพักร้อนก็ใกล้จะหมด เลยต้องใช้วิธีนั่งรถกลางคืนไปรับแม่แทนที่จะขับรถไปเอง ปีใหม่นี้อยากจะฉลองด้วยการนอนมากกว่าง่า........เฮ้อ

Saturday, December 16, 2006

โอ๊ยโย๋ เวรนรก coming soon

อาทิตย์หน้าจะเป็นอาทิตย์ที่เราต้องเหนื่อยสุดๆ เช้าเริ่มงาน 7.30 น. ตอนเย็นเลิกไม่ต่ำกว่า 20.00 ทุกวัน เรียกว่าทำงานไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวันเลยทีเดียว แถมยังต้องเตรียมตัวรับการตรวจโรงพยาบาลคุณภาพขั้น 2 อีก โอ๊ย เหนื่อย เครียด กินข้าว
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า รักสนุก (ที่ไม่ใช่เที่ยวผู้หญิงอย่างเดียว) ก็ต้องทุกข์ถนัด นั่นแล........อะฮื้อ T-T

Monday, December 11, 2006

กลับมาแล้วจ้า


กระเหรี่ยงต่างแดนกลับมาแล้วครับท่าน งวดนี้ถึงต้องจ่ายจนกระเป๋าฉีก แต่ก็คุ้มกับประสบการณ์และความสนุก เราเองต้องทำหน้าที่หลายๆ อย่าง ตั้งแต่แม่ครัว เนวิเกเตอร์ ยันเด็กปั๊ม (ติดตามอ่านได้ที่ My trip จ้ะ) เสียอย่างเดียวที่ฝรั่งนิวซีแลนด์พูดภาษาอังกฤษไม่ชัด เลยฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง (เป็นความผิดของมัน) เพลงประจำการท่องเที่ยวงวดนี้ มีไว้ร้องให้จุ๋ยฟัง คือเพลง โอ้เจ้าหนี้ (ม่ายได้หนี ม่ายได้หาย ไม่มีจ่าย ก็ตังไม่มี...)

Friday, December 01, 2006

อุ๊ย ตาย ว๊าย กรี๊ด มีหนุ่มปีนเข้าหาเค้าล่ะ

เหตุเกิดเมื่อกลางดึกคืนวันพฤหัส 30/11/49 นอนๆ อยู่ที่แฟลต รพ. ก็ได้ยินเสียงแกรกๆ ทีแรกนึกว่าหนูมันคงมาแทะไม้แถวๆ ห้อง ฟังอยู่พักหนึ่งกลายเป็นเสียงผลักมุ้งลวดตรงหัวนอนเราพอดี เลยลุกขึ้นมาว๊าก "ใครวะ" แล้วก็เปิดไฟสว่าง ได้ยินแต่เสียงปีนรั้วหนีออกไป แล้วก็เสียงหมาเห่าตามทาง
เลยโทรไปแจ้งที่ รพ. แล้วก็บอกน้องพยาบาล(จะลงเวรแล้วกลับมานอนห้องติดกัน ตอนเที่ยงคืน) ปรากฎว่าทั้งเวรแห่กันมาที่ห้อง ทั้งคนขับรถ ยาม พยาบาลเวรบ่าย เราถึงได้เปิดประตูออกไปดูผลงานของเจ้าขโมย (กิ๊กก๊อก เพราะตวาดแว้ดเดียว...หายจ้อย) ก็เห็นประตูห้องมีรอยโดนงัด ส่วนบานเกร็ดนอกมุ้งลวดหัวนอนเราโดนดึงออกไปแผ่นนึง มันคงกะล้วงมือเข้ามาเปิดลูกบิดประตูอ่ะ ส่วนต้นไม้นอกรั้วก็มีรอยกิ่งหักเป็นทาง
สรุปว่ามันก็เลยไม่ได้อะไรไป แถมไม่ปล้นสวาทด้วย.....ว้า
แต่พอทุกคนกลับไปแล้วจะนอนใหม่อีกทีนึง ยุงก็เข้ามาเต็มห้องแระ ตบยุงจนจะหลับ ตำรวจก็มาอีกรอบ (ตอนตี 2) ยุงก็เลยเข้ามาอีกรอบ...........ซวย