ฉันรัก "เขา"

"เขา" ทำให้ฉันได้เรียนรู้ว่าบางครั้งการเฝ้ามองอยู่ไกลๆ ในระยะห่างที่เหมาะสม และในช่วงเวลาที่ลงตัว กลับงดงามยิ่งกว่าการขยับเข้าไปอยู่ใกล้

ขณะที่บาง "เขา" ก็ต้องก้าวเข้าไปให้ใกล้กว่าแค่เห็น เพราะคุณค่าที่แท้นั้นจะรับรู้ได้ก็ต่อเมื่อผ่านกาลเวลาและเรื่องราวมาด้วยกัน

แต่ไม่ว่าจะต้องมองจากมุมไกล หรือได้เข้าไปใกล้ชิด

ถึงอย่างไร ฉันก็ยังรัก "เขา"

***คัดลอกจาก ปิยะฤทัย ปิโยพีระพงศ์ นิตยสาร anywhere Nov. 2006***

เพราะคุณนายสุนีย์ที่รักถึงกับตัดพ้อ หลังจากไปตรวจสายตาที่ รพ.วัดไร่ขิงมา ว่าเนี่ยประสาทตาแม่ใช้งานได้อีกแค่ 20% (แต่ปากแม่ใช้หนูได้ 300% เรยอ่ะ) พาแม่ไปทำ passport มาก็แล้ว ไม่คิดจะพาแม่ไปเที่ยวก่อนตาจะบอดบ้างเชียวเหรอ?

อ้ะ ตามประสาลูกกตัญญู ก็เลยอุตส่าห์หาที่เที่ยวให้ ทีแรกจะไปเมืองจีนกัน แต่ก็มีคนทักว่าเดินไกล ห้องน้ำห้องท่าลำบาก แถมปีนี้มีกีฬาโอลิมปิก คนมากๆๆๆ

คุณนายเลยจะเปลี่ยนไปสิงคโปร์แทน ...ใกล้ๆ

ก็หาทัวร์ และสมาชิกที่จะไปด้วยจนจะเสร็จเรียบร้อย

แต่พอคุณนายเขาโทรไปคุยอวดน้องสาวเขา (น้าเราเอง) โดนบอกให้ฟังว่าสิงคโปร์จะมีอาไร้

คุณนายเลยเกิดเปลี่ยนใจซะงั้น ร้องจะไปจีนอย่างเก่า

เวรแท้ๆ...เกิดมาเป็นลูก (คนเดียว) เนี่ย ต้องสรรหาทัวร์จีน ที่ไปไม่นาน มีช้อปปิ้ง และไม่เดินขึ้นที่สูง ให้คุณนายเขาใหม่

ครั้นโทรไปปรึกษาผู้จัดการทริปแผนกต่างประเทศ ก็โดนด่าเรื่องภาษาไม่แข็งแรงมาซะอีก (ตรูต้องการข้อมูลนะเฟ้ย) ...เจ็บใจ เจ็บใจ๊

สรุปว่าก็ต้องมาหาเอาเองอย่างเก่า ได้คร่าวๆ เป็นทัวร์เซี่ยงไฮ้-หังโจว-ซูโจว-โจวจวง

แต่ถ้าไปเจออากาศหนาว หรือต้องเดินขึ้นเขา (นิดหน่อย) ก็อย่าว่ากันเรยนะแม่

ก็หนูรัก"เขา" นี่ .....ฮี่ฮี่ฮี่

ไว้คราวหน้าจะพาไปดำน้ำ (คุณนายว่ายน้ำไม่เป็นซะด้วย) เพราะยังไง นู๋ก็ยังรัก"ทะเล" มากฝ่า "เขา" อยู่ดีอ่ะแหล่ะ