Saturday, September 29, 2007

When 18 มงกุฏ comes to me

เมื่อวันก่อนมีโทรศัพท์เข้ามา

บอกว่าคุณคือผู้โชคดีโดยการสุ่มหมายเลขโทรศัพท์ได้รับรางวัล 59,000 บาท จากบริษัท DK

เราก็ยังงงๆ (เพราะกำลังทำงานอยู่) ก็ถามว่าอะไรนะ? บริษัท? (ไม่เคยได้ยิน)

เค้าก็เลยบอกว่าบริษัทเป็นผู้ผลิตอะไหล่โทรศัพท์มือถือยี่ห้อต่างๆ เช่น โนเกีย ซัมซุง

ตอนนี้มีการคืนกำไรให้กับลูกค้าด้วยการสุ่มเบอร์โทรศัพท์

หลังจากนั้นก็สอบถามชื่อ นามสกุล แล้วก็ที่ทำงาน

เราก็เริ่มสนุกว่าจะมาอีไม้ไหน

รู้สึกเค้าจะไม่ค่อยสนใจชื่อนามสกุลเท่าไหร่ เพราะไม่ยักถามตัวสะกด แถมทวนชื่อซ้ำก็ผิดซะอีก

จากนั้นก็บอกว่า เนี่ยจะส่งเงินให้โดยการโอน จากนั้นก็ถามชื่อธนาคาร และเลขที่บัญชี

ยังไม่ทันบอกเลขที่ ก็ถามมาซะก่อนว่าบัญชีนี้มีบัตร ATM หรือเปล่า?

เราก็บอกว่าไม่มี

เลยมีเสียงทำนองว่าสายหลุด เลิกการติดต่อเข้ามาแทน

แหม.....เสียดาย

หันไปมองรอบข้าง ทุกคนเริ่มวิจารณ์แล้วว่าเนี่ย เกือบถูกหลอกแล้วมั๊ยล่ะ

ยังไม่ทันเล่าเรยนะเนี่ย.....พวกเอ็งรู้ได้งัยฟะ -_-'

เอาเหอะ..หักเหลี่ยมเฉือนคมกับพรรคพวกที่ทำงานและคนไข้อยู่ทุกวัน จะโดนหลอกง่ายๆ ให้มันรู้ไปดิ

Tuesday, September 18, 2007

โฮ๊ย.....รถไฟชนกัน ทำไงดี

รถไฟในที่นี้ไม่ได้หมายถึงหนุ่มๆ หรอกนะ

แต่ดันเป็นบรรดาทริปทั้งหลายปลายปีนี้ต่างหาก ที่ประดังกันเข้ามาใส่

อยู่โรงพยาบาลก็โดนถามอยู่ทั้งวันเรื่องไป OD ของ รพ. ที่แก่งกระจาน เพราะเรารับจัดคนเข้าบ้านพัก เดี๋ยวคนนั้นขอนอนกับคนนี้ คนโน้นไม่ถูกกับคนนี้.....ฮ่วย

เพื่อนๆ ก็ผลัดกันโทร ทั้งทริปกระบี่ ทริปเวียตนาม (โชคดีที่ทั้ง 2 ทริปไม่ต้องช่วยทำอะไรเลย)

คนไข้ก็ยังเยอะ.....และมีน้องเภสัชลาไปคนนึงทั้งอาทิตย์

เลยงง ต้องตั้งสติทุกทีว่าคุยกันเรื่องทริปไหน (ฟะ) เนี่ย

ตอนนี้คงต้องทำตัวเหมือน CEO Dtac

พูดได้คำเดียว

"ได้คร๊าบ จะจาดห้ายคราบ"
ทริปแก่งกระจาน 27 - 28 ต.ค. 50
ทริปกระบี่ 16 - 18 พ.ย. 50

ทริปเวียตนาม 1 - 10 ธ.ค. 50

Monday, September 17, 2007

Tag ท่องเที่ยว


1) ทริปไหนประทับใจที่สุด และประทับใจอะไร ถ้าให้ไปไปอีกมั๊ย....และที่สำคัญ อยากพาใครไปด้วย...

จริงๆ แล้วประทับใจทุกทริปแหละ ประมาณว่าแต่ละทริปจะมีอะไรนิดๆ หน่อยๆ ให้ประทับใจ กลับมาเล่า ทั้งที่ตอนแรกก็แค่ออกปากเล่า ต่อมาเริ่มสนุกและเริ่มจำทริปเก่าๆ ไม่ได้ เลยเขียนเป็นบันทึกการท่องเที่ยวนี่แหละ

แต่ถ้าจะให้บอกว่าประทับใจที่สุดจะเป็นทริปภูหลวง จ. เลย ที่กระแดะจัดเองเป็นทริปแรก ตั้งแต่หาข้อมูล ทำหนังสือขออนุญาตขึ้นภูหลวง และก็ติดต่อรถตู้ ตอนนั้นมีเพื่อนไปหลายคนมากเกือบเต็มคันรถ กว่าจะไปถึงภูหลวงก็หลงและไปเส้นอ้อมซะ พอไปถึงปรากฎว่าเขาบอกว่าไม่ได้รับหนังสือขออนุญาตและที่พักข้างบนภูเต็ม หรืออะไรนี่แหละ จะขึ้นไปดูก็ต้องรอรถลงมารับซึ่งก็เย็นมากแล้ว สรุปก็คือพวกเราได้แค่ถ่ายรูปกับป้าย!!

ตอนนั้นรู้สึกผิดสุดๆ ที่พักก็ไม่ได้หาไว้ล่วงหน้า ต้องเข้าไปนอนกันในเมือง แต่ก็ไปเจอที่เที่ยวคือ กุ้ยหลินเมืองไทย หรือสวนผาหินงาม ที่เข้าไปเหมือนกับเป็นเขาวงกตที่ทำด้วยหิน พอออกมาเจอถ้ำกะเทย..คือถ้ำที่เพิ่งจัดเป็นแหล่งท่องเที่ยวและมีกะเทยพาเข้าชม ก็เข้าไปเดินกัน ก็สนุกอีก ยังมีแวะอีกหลายที่ๆ ไม่ได้อยู่ในแผนมาก่อน อย่างไร่องุ่นทำไวน์ หรือสวนส้ม แล้วก็มาแวะภูเรือ

เป็นทริปที่มั่วมาก แต่ทุกคนก็สนุก ได้แต่นึกในใจว่าถ้ายังจัดมั่วแบบนี้อีกคงไม่โชคดีให้เพื่อนสนุกซ้ำ 2 แน่

ถ้าให้ไปไปอีกมั๊ย?......คงต้องตอบว่าไปได้นะ เพราะผ่านมาหลายปีแล้ว แต่คงไม่เลือกเป็นเป้าหมายแรกเพราะที่เที่ยวที่อื่นที่ยังไม่เคยไปมีอีกเยอะ

อยากพาใครไปด้วยก็คงเป็นแก้งค์เก่าทุกคน พากันไปรื้อฟื้นความหลังที่ตั้งใจจะไปภูหลวง (งวดนี้คงต้องขึ้นไปกันจนได้)

2) ทริปที่สยองที่สุด หรือ ตื่นเต้นที่สุด(ในกรณีไม่มีทริปสยอง) อะไรทำให้สยอง หรือ อะไรทำให้ตื่นเต้น ให้ไปอีกเอามั๊ย และจะพาใครไปผจญด้วย...แบบว่าให้มีตัวช่วยคนนึง อิอิ.....

ทริปสยองไม่มี เพราะไม่ได้ไปเที่ยวอะไรที่มันอันตรายหรือไปพบเหตุการณ์อะไรแบบนั้น

แต่ที่ตื่นเต้นจะเป็นทริปนิวซีแลนด์ที่ถือว่าไปต่างประเทศจริงๆ ครั้งแรก (ไม่นับลาวที่ข้ามไปเที่ยว 3 - 4 ชั่วโมง)ตื่นเต้นตั้งแต่ขึ้นเครื่องบินที่ไม่เคยขึ้น ไปเจอสถานที่ เจอคนต่างบ้านต่างเมือง แล้วก็ต้องคอยระแวงว่าจะหลงกับพวกหรือเปล่า จะถูกทิ้งหรือเปล่า ไม่งั้นคงหงิกแน่ และที่ตื่นเต้นที่สุดก็คือไปในที่ไม่เคยไปและไม่คิดฝันว่าจะได้ไปนี่แหละ

ให้ไปอีกก็เอานะ ถ้าจะมีใครออกค่าใช้จ่ายให้ (ถ้าออกเองคงต้องเก็บเงินอีก 3 - 5 ปี)

ส่วนจะเอาใครไปด้วยนี่ ดูจากทีวีแล้วเป็นอ้นสราวุธก็น่าจะดีนะ แต่ในความจริงเป็นทีมเก่าที่มีจุ๋ยเป็นทั้งไกด์และคนขับรถก็ OK แล้วล่ะ (ถ้ามันยังชวนไปอีกอ่ะนะ 555)

Saturday, September 15, 2007

~**Photch in Blog**~ 1 year anniversary

11 ก.ย. 50 ครบรอบวันเกิดบล๊อค


แวะไปอ่านใน 1 ปีที่ผ่านมา มีเรื่องราวมากมายที่บางเรื่องก็ลืมไปแล้ว บางเรื่องเวลาอ่านไปก็ยังยิ้มไป.............

ถึงจะไม่ค่อยมีแขกเข้ามาเยี่ยมชมก็เถอะ

365 วันที่ผ่านมากับการเก็บความทรงจำดีๆ ไว้บางทีก็ทำให้หายเครียด หายเหนื่อย หายเหงา บางทีก็หายเศร้าได้ด้วย


Diary on line - ความทรงจำไม่มีวันละลาย (ถ้าserver ไม่พังซะก่อน) ^-^

Friday, September 07, 2007

เพชรริมธารรีสอร์ท แก่งกระจาน

วันนี้ไปเพชรบุรีมาล่ะ

ดันหลวมตัวไปเข้าร่วมกับทีมงาน OD ของที่ ร.พ.

เลยต้องไปดูสถานที่ที่จะจัดกิจกรรม

ที่จริงที่ประชุมสรุปกันแล้วว่าปีนี้เลือกไปเขื่อนแก่งกระจานกัน เพราะมีกิจกรรมให้ทำหลายอย่าง เช่น ล่องแก่งด้วยแพยาง ล่องเรือชมเขื่อน หรือ ถ้ามีโอกาสก็จะได้ไปดูทะเลหมอก หรือไปถ้ำเขาเตาหม้อ อีก

เหลือแต่ไปดูสถานที่ว่าเหมาะกับหมู่คณะของพวกเราหรือไม่

ออกจาก ร.พ. 7.00 น. แต่รับคนโน้นบ้างคนนี้บ้างตามทาง รวมแล้วเต็มรถตู้พอดี กว่าจะไปถึงก็ 10.30 น.

เดินดูบรรยากาศรอบๆ แล้วก็ตัวบ้านพัก ก็ดีนะ งานนี้เราทำหน้าที่เป็นตากล้อง


เหลือแต่ต่อรองราคาที่ใช้เวลานานหน่อย ทางรีสอร์ทเลี้ยงข้าวด้วย แต่รสชาติธรรมดา (ให้ 2 ดาว)
สรุปว่าหักคอเค้าจนเหลือหัวละ 1,100 บาท ทั้งหมด 2 รุ่น รุ่นละประมาณ 150 คน เค้าก็ยังได้โขอยู่

เสร็จสรรพเราก็เตรียมกลับกัน ผ่านเขื่อนแก่งกระจานและไม่ลืมที่จะแวะ out-let เพชรบุรี งวดนี้น่าแปลกที่เราไม่ได้ซื้ออะไรเลย




ได้แต่ซื้อของกินกลับมาบ้านโขอยู่ เพราะน้องชาย "ลูกน้อยสุดที่รักของแม่" เขากลับบ้าน
กลับถึง ร.พ. 18.00 น.

Tuesday, September 04, 2007

Tag ของโปรด

แหม ให้คิดประเภทละ 3 อย่างเนี่ยปวดหัวเรย เพราะอะไรก็โปรดทั้งนั้น เอาแบบสุดๆ ที่นึกออกก็แล้วกัน

ส่วนวิธีทำ ให้แม่ครัวเค้าจัดการเหอะ อย่างพวกเราอ่ะ รู้ไปก็ป่วยการ...........

3 อาหารคาว


1. แกงมัสมั่นเนื้อ ชอบกินที่แม่ทำมากๆ เพราะมีแต่เนื้อ...ไอ้ตัวเราก็ไม่ค่อยชอบกินผักอยู่แล้วอ่ะ ฮู้ย พูดแล้วอยาก


2. กุ้งก้ามกรามเผา บ้านอยู่ริมแม่น้ำก็ต้องชอบกินกุ้งดิ เมื่อก่อนพ่อตกได้ทีละเป็นโล ก็เอามาเผากินกันพ่อแม่ลูก เยอะขนาดทำเป็นกุ้งแห้งก็ยังมีเลย


3. ก๋วยเตี๋ยวเรือ ติดใจตอนเด็กที่กินชามเล็กๆ (แต่หลายชาม) และรสชาติเป็นเอกลักษณ์ของก๋วยเตี๋ยวเรืออ่ะ

3 อาหารหวาน



1. ขนมเค้ก ชอบมากถึงมากที่สุด แต่กินแล้วก็อ้วนเป็นหมูเนี่ย นานๆเลยต้องกินที แต่ถ้าจะให้เลิกล่ะ ยอมอ้วนตายดีกว่า


2. กล้วยหอมทอด ชอบตั้งแต่ตอนไปกินอาหารเวียตนามครั้งแรก แล้วก็เคยกินคนเดียวได้มากสุด 4 ลูกครึ่งแน่ะ
3. ลูกชุบ ติดใจตรงสีสันฉูดฉาด แล้วก็เจลาตินที่เคลือบ กินแล้วหนุบๆ

3 น้ำ
1. น้ำเปล่า ที่บ้านจะไม่ยอมให้กินน้ำอัดลม เลยเลือกกินน้ำเปล่าตั้งแต่เล็ก.........ชื่นใจดี
2. นม โตจนป่านนี้ยังไม่อดนมเลย....ขอบอก ถ้าหิวๆ ก็กิน บางทีก็กินแทนน้ำ กินๆ ๆ จนอ้วน ช่วงนึงก็เลยเปลี่ยนเป็นนมพร่องไขมัน......แหวะ รสชาติสุดทน เลยเปลี่ยนไปเป็นนมเปรี้ยว แล้วก็พวกน้ำลูกเดือย ถ้าหาไม่ได้จริงๆ (และบ่อยๆ) ก็กลับมากินนมเหมือนเดิมแหละ
3. ชาเย็น จะกินอร่อยต้องกินร้านคุณป้อมท่านาเรย แต่ต้องไม่ใส่น้ำแข็งนะ

Monday, September 03, 2007

TaG กระเป๋า

โหย ถือกระเป๋าอยู่ทุกวัน ไม่ค่อยรู้เหมือนกันแหละว่ามีอะไรในกระเป๋าบ้าง
เพราะเอาแต่ยัดๆ เข้าไปอย่างเดียว นาน น้าน ถึงจะรื้อมาจัดซะที

แต่เอาเหอะ ดูในรูปเอาได้เรยจ้า

1. organizer สมุดจดสารพัดอันนี้ ใช้มา 3 ปีกว่าแล้ว ได้เป็นของขวัญรับปริญญาโท แบ่งเป็น 4 ส่วน คือส่วนใส่นามบัตร สมุดโทรศัพท์ ปฏิทิน month planner และสมุดโน้ต ไอ้ตัวปฏิทินอ่ะ เปลี่ยนเอาเองทุกปีเอาไว้จดเวร และคิวเที่ยวต่างๆ

2. พวงกุญแจ มีทั้งกุญแจรถ กุญแจบ้านพัก รพ. กุญแจห้องยา และกุญแจตู้บริจาคของ รพ. (อันสุดท้ายเนี่ย เป็นจ๊อบอย่างหนึ่ง ว่างๆ ก็ไปเปิดตู้บริจาคเอาเงินออก)

3. ถุงเครื่องราง อันนี้ซื้อตอนไปซื้อเครื่องบวชน้องชายแล้วเห็นว่าน่ารักดี คนขายบอกว่าเอามาจากศาลเจ้าที่ฮ่องกงหรือสิงคโปร์เนี่ยแหละ มียันต์ของศาลเจ้าอยู่ในถุง ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกจะเขียนว่าโชคดี สุขภาพแข็งแรง การงานก้าวหน้า
4. ซองใส่กระดาษทิชชู่ เป็นผ้าไหมได้จากบริษัทยาตอนทำกิจกรรมครั้งแรกตอนปี 1


5. โทรศัพท์มือถือ 2 เครื่อง เพราะมักจะลืมเอาไป 1 เครื่อง หรือแบตหมด 1 เครื่อง เสมอ

6. สาย small talk ที่เวลาจะใช้ก็ต้องจอดรถก่อนอยู่ดี เพราะต้องไปสางให้มันกลายเป็นเส้นตรงๆ แล้วก็แงะอะไรก็ตามที่ติดอยู่ตามสายออกให้หมด

7. กระเป๋าใส่เศษตัง ตั้งแต่ใช้มายังไม่เคยซักเรย



8. ยา ช่วงนี้พกติดตัว เป็นยาแก้ท้องเสียทั้งชุด เพราะท้องเสียบ่อย เกิดจากกินไม่เลือก แต่ดูๆ ไปก็เหมาะจะอยู่ในกระเป๋าของเภสัชฯน่ะนะ


9. กระเป๋าใส่ดินสอ ข้างในมีดินสอกับปากกา ที่มีมั่งไม่มีมั่ง ไม้บรรทัดเหล็ก แล้วก็ flash drive 2 ตัว รวม 1.5 GB


10. กระเป๋าตัง คนส่วนใหญ่ว่ามันจำเป็นที่สุด แต่เคยแบกกระเป๋าถือไปไหนๆ โดยไม่มีกระเป๋าตังไปด้วย บางทีก็ลืมไว้ตามโต๊ะทำงานนั่นแหละ


11. บัตรลดราคาร้านของกิน ถ้ามันใหญ่เกินว่าจะใส่กระเป๋าตังก็จะยัดๆ ลงไปในกระเป๋า รอจนกว่าจะรื้อกระเป๋าอีกครั้งน่ะแหละถึงนึกได้ว่ามีมันด้วย บางทีก็มีประโยชน์ใช้ห่อผ้าอนามัยแก้ขัดได้เหมือนกัน